Als ik een oproep mis, heb ik spijt dat ik er niet kon zijn.

Jodeci (28 jaar), brandweervrijwilliger

Ik ben grafisch vormgever en fotograaf van beroep, en ik rond binnenkort mijn opleiding als brandweervrijwilliger af. Het heeft een beetje langer geduurd dan gepland, maar ja … er was zoiets als een pandemie. (lacht) Ik zet me steeds op beschikbaar na mijn werkuren, van 19 uur ‘s avonds tot 6 uur ‘s ochtends, en dat is best goed te doen. 

In mijn vrije tijd ben ik gamer en zit ik vaak voor het scherm. Die tijd kon ik wel nuttiger invullen, vond ik. Ik wilde ook graag iets doen om anderen te helpen en zo ben ik bij de brandweer terecht gekomen. Ik werd er echt in gezogen. Het mooie is dat iedereen dit vrijwillig doet en het dus ook echt wíl doen. Als je een oproep hebt gemist, dan heb je zelfs spijt dat je er niet bij kon zijn. 

De opleiding is ook heel speciaal. Je zit soms in een container op 2 meter afstand van het vuur dat je moet blussen. Vreemd genoeg is er dan een soort gewenning. Eerst ben je er bang van, maar dan leer je aan de vorm en de kleur te herkennen wat het vuur gaat doen. En tot slot wordt het iets interessants, en leer je het vuur te controleren. 

Ik besteed hier veel tijd aan. Voor de opleiding ben ik ook wel beginnen lopen om mijn conditie op peil te krijgen. Maar je wordt hier zo omarmd door collega’s. Dus je wilt er ook die tijd voor vrij maken. En je kunt je beschikbaarheid wel een beetje bepalen. Als ik iets ga drinken met vrienden in mijn eigen dorp, dan kies ik wanneer ik bijvoorbeeld geen alcohol drink, en dan zet ik mij op beschikbaar. En toch kan ik gezellig met hen mee. 

Gamen of een interventie? Brandweervrijwilliger natuurlijk!